My story

by Young
(Maastricht)

Ik heb vandaag 1 week en 3 dagen geleden m'n miskraam gehad. :(
Ik ben nog jong, maar goed. Ik ben bijna 2 maanden zwanger geweest en in de laatste 2 weken had ik erg veel last van buikpijn. Ik kon af en toe, als ik veel had gegeten (voor zwangerschap slechte eter) een klein bobbeltje in m'n buik voelen dat verplaatste... mijn kindje dus.
Laatste 3 dagen was ik erg emotioneel, nog meer buikpijn, heel erg stil en snel geïrriteerd. Na 3 dagen ging ik 's avonds naar de wc en kwam huilend terug. Ik had bloed verloren met wat slijmproppen! Ik doe maandverband aan en loop huilend terug. Het zusje van toen nog m'n vriend vroeg me wat er was en na een uur huilen en het m'n vriend hebben te verteld heb ik het eindelijk tegen z'n zusje kunnen zeggen. Toen zat ik eventjes alleen en voelde ontzettend veel bloed en natheid. Ik ga kijken en wat blijkt... ons baby'tje in de vruchtzak. Ik heb er een foto van gemaakt en aan m'n vriend laten zien. Na 5 dagen naar de foto te hebben gekeken zag ik ineens een kopje, armpjes, beentjes en een rompje. Dat was geweldig om te zien, maar deed me ook veel pijn. Zit er nog steeds elke dag mee en huil er toch wel vaak om. Achteraf is m'n moeder erachter gekomen en ook de ouders van toen m'n huidige vriend. Ik wil alle meiden onder de 18 aanraden; vertel je ouders als je zwanger bent! Wij dames zijn wel bang voor de reactie, maar dat valt reuze mee! Ik dacht dat m'n moeder me zou slachten, huisarrest, enz... maar niks. Ze steunt me en vind het zelf ook verschrikkelijk. Aan de ene kant is het beter zo. Ik wil alle mensen met een miskraam of die een miskraam hebben gehad heel veel sterkte wensen. Het is verschrikkelijk! Een leven is een wonder!