Miskraam....

by Eveline
(Deinze)

Hallo, hier mijn verhaal. Doet me misschien goed....

Heb nu een relatie van drie jaar en we beslisten om voor een kindje te gaan. Eerste keer zwanger, bijna direct na het stoppen van de pil...maar na 6 weken zwangerschap voelde ik op een ochtend een kwak en was ik het vruchtje kwijt.

Is lastig geweest maar was er redelijk snel over, kon wel nog zwanger worden. Dit is nu 9 maanden geleden.....

7 maanden na het eerste miskraam was ik eindelijk terug zwanger geraakt en wat waren we blij.
Wie dacht eraan, dat het voor een tweede keer zou mislopen?

Eerste echo, blijkt dat het er twee waren! We waren er niet goed van maar o zo blij, nog altijd.
Dag na de eerste echo kreeg ik een bloeding. Ik heb een zoontje met autisme en volgens de gynaecologe moet ik zodanig veel stress gemaakt hebben dat al mijn spieren waren opgespannen, dus ook mijn baarmoeder. Bleek dat 1 vruchtje het al zeker niet gehaald had, maar dat er nog kans was dat het andere vruchtje het alsnog zou halen.

Moest een weekje afwachten en dan terug op controle om te kijken of het nog groeide.. en wat bleek, het was gegroeid en het hartje klopte!! Wij dolblij zowat de ganse familie ingelicht...

Weekje later terug op controle, ondertussen 2 dagen daarvoor alweer fikse bloeding gehad... maar omdat de gynaecologe had gezegd dat het normaal was, omdat het andere vruchtje er nog zat waren we er redelijk gerust in...

Maar het ondenkbare gebeurde... het hartje klopte niet meer. Verschrikkelijk hoeveel pijn dat doet, van hoop naar ontgoocheling. Enorm veel geweend drie dagen aan een stuk....

Had de keuze, ofwel curettage ofwel zelf laten afkomen. Wou het thuis op mijn manier verwerken, dus kreeg ik 4 pillen; 2 direct en 2 voor de dag erna (moest het er nog niet zijn). Is niet gelukt.

Heb nu al een week heel klein beetje bruinverlies, maar nog niet echt een vruchtje gezien. Dus het zit nog in mijn buik. En dan denk ik, ach, zo hard gevochten om te leven en nu zo hard vechten om bij de mama te blijven....

Straks om 12 uur mag ik terug op controle. Alweer tussen al die mooie zwangere buiken in de wachtzaal.... Waarschijnlijk wordt het dan morgen een curettage. Misschien is het dan beter zo, want al een week maar afwachten en depri lopen. Heb er al een beetje afscheid van genomen, al doet het nog altijd pijn..