by Anne Tervoort
(Zwolle, Netherlands)
Blonde haartjes en je oogjes blauw
Zo was mijn voorstelling van jou
Maar nooit zal ik weten hoe je echt zal zijn
En dat doet me heel veel pijn
De tumor in mij heeft iemand vermoord
Een kinderwens in de kiem gesmoord
Dit accepteren valt mij zwaar
Maar gelukkig is je papa altijd daar
Nooit zal ik je leren kennen
En nooit zal ik je met je papa zien rennen
Nooit dat stemmetje dat 'mama' zegt
En nooit een handje dat zich in de mijne legt