Ik wist niet wat me overkwam...

by Marie
(België)

Ik wist niet wat me overkwam...
Toen ik gisterenochtend wakker werd met flink veel pijn en een flinke bloeding.

Ik had al een week een bloeding, maar dacht dat het een gewone menstruatie was.
Ik had verschillende testen gedaan en allen waren negatief. Ook had ik totaal geen andere tekenen van zwanger zijn. Enkele jaren terug, toen ik zwanger was van ons zoontje wist ik het direct. Ik voelde het toen direct...

Gisterenochtend dan maar naar het ziekenhuis omdat manlief zich zorgen maakte over de pijn die ik had. Eens aangekomen in het ziekenhuis begonnen de testen en vragen.
En dan de vraag: "bent u zwanger?"
"Nee" was mijn antwoord, de testen hadden niks aangegeven. Dan maar bloed trekken en controleren..

En toen de bloeduitslag... "Mevrouw u bent zwanger maar ik denk dat een miskraam zich heeft ingezet."

Daar sta je dan, denkend dat je een zeer zware menstruatie had met al de stress van de afgelopen maanden, en eigenlijk blijk je zwanger te zijn.

Ik weet niet welke gevoelens ik moet hebben, er gaat zoveel door me heen...
Een gevoel van verdriet want er gaf een tweede kindje kunnen komen...
Een gevoel van domheid want ik vertrouwde blindelings op de tests...
Een gevoel van schuld want de laatste tijd had ik met zo veel stress geleefd en was ik tot op de limiet gegaan... Zou het daarom mis zijn gegaan? Heb ik het allemaal zelf veroorzaakt?
Of was het de natuur die gewoon beslist heeft dat het niet goed was en de beslissing heeft genomen?

Ik voel me schuldig tegenover mijn man, samen met ons zoontje hebben we dikwijls gelachen over een baby in mama's buik...
Had er tweede kindje kunnen zijn, dan ons gezin had kunnen vervolmaken? Had er een broertje of zusje kunnen zijn voor ons zoontje?

Waarom heb ik niets gemerkt en moest ik zo koppig zijn? Dit graag misschien de straf die ik verdien om de laatste tijd zo op de limiet te leven...