Geluk en verdriet

by anoniem
(anoniem)

Geheel onverwachts was ik zwanger. Er waren al vier kinderen, 2 uit mijn vorige relatie en 2 van mijn mans vorige relatie. Het was eigenlijk genoeg zo. Toch was ik enorm blij met het vooruitzicht ook samen een kindje te krijgen. Mijn man was er minder blij mee, financieel zaten we aan de grond en we hadden net een huisje gekregen. Maar langzaamaan ging ook hij aan het idee wennen dat er een kindje bij kwam. Ik wist eigenlijk pas net een week dat ik zwanger was, toen me het gevoel bekroop dat deze zwangerschap anders was dan mijn vorige 2 zwangerschappen. Ik kon mijn gewone kleding niet meer aan, moest positiekleding kopen, zo snel al. Met 8 weken was daar de eerste controle bij de verloskundige. Zij twijfelde direct aan de duur van de zwangerschap en probeerde of er misschien een hartje te horen zou zijn. Helaas ze kon geen hartslag vinden. Ze heeft toen geregeld dat er ipv bij 11 weken de volgende week al een echo gemaakt kon worden. De ochtend van de echo was ik enorm zenuwachtig, de normale zenuwen, je haalt je alles in je hoofd, wat als er niets te zien is enz, enz. In het echokamertje bleek al snel dat alles helemaal goed was, er was een kloppend hartje. Er viel een pak van mijn hart, gelukkig. Ineens feliciteerde de vrouw ons want er was een tweede kindje te zien. We sloegen allebei ons hand voor ons mond. Hier schrokken we van, 2 kindjes, hoe gaan we dat doen, hoe moeten we het gaan redden. Toen vertelde ze ons dat ze ons nog niet had mogen feliciteren, er was namelijk bij het tweede kindje geen hartslag te zien. Wat er dan door je heen gaat...Je hebt het al helemaal geaccepteerd, de vragen die je door je hoofd schieten als je hoort als het er twee zijn, vallen direct weg als onbelangrijk, je wilt en hoopt en bid, dat het hartje toch klopt. Maar van welke kant ze ook keek, er was geen kloppend hartje. In trance ga je dan naar huis, ik geloofde ook niet dat het kindje er niet meer was, ik wilde dat het leefde. Met 12 weken heb ik toen nog een echo gehad en toen bleek dus dat het echt waar was. Ik heb gelukkig de echo's waar 2 kindjes op te zien zijn, want anders zou ik het niet meer geloven. Ik heb namelijk geen miskraam gehad, het is opgelost in mijn lichaam. Ik ben natuurlijk wel heel gelukkig met ons dochtertje wat helemaal gezond is, maar voor mij hoort ook haar tweelingbroertje of zusje erbij. Ik zal haar zodra ze het kan begrijpen ook vertellen dat er nog een kindje was en dat ik dat kleine sterrekindje nooit zal vergeten en dat ik er trots op ben, hoe klein het ook was.