Gebroken mama

by Sofie

Mijn vriend en ik zijn na half jaartje zwanger geworden. Ons geluk kon niet op. Tijdens de 7-8e week verloor ik iedere dag een halve druppel bloed, praktisch niets! We belden rond maar iedereen zei dat we niet ongerust moesten zijn.
Deze week was het de eerste echo, ik ben nu bijna 9 weken. Er is een kindje in mijn buik maar het hartje klopt traag en ook de afmetingen zijn niet goed.. 'Bereid jullie voor op een miskraam' zei de gyn en plots, zomaar in 1 seconde veranderd al het mooie in een ware hel. Het is nu 2 dagen later en ook deze morgen klopte het hartje nog.. Ze geven het geen kans maar ik zie dat hartje op het scherm kloppen!!?.. Ik ben zo in de war.. Ik heb een brief geschreven aan mijn engeltje, en die wou ik graag even delen



De zon daalt in de koude zee,
je mag nog één keer met ons mee..
Onze voeten zakken weg in het zand,
En jij zakt weg uit mijn baarmoederwand.
Je papa en onze hondjes spelen aan de waterlijn, dat je dit nooit zult meemaken doet mij zo'n pijn.
Ik weet dat je zelf niet weet dat je bestaat
en dat straks het leven gewoon weer verder gaat.
Maar toch kleine schat houden wij zo veel van
Jou..
Je bent gekomen in de warmte en je zult zeker niet gaan in de kou.
Blijf nog maar even veilig in mijn schoot
Ookal wordt je nooit groot
Ik zing je nog een liedje en geef je nog een kus
dus maak het maar gezellig en knus.
En als straks je hartje stopt met slaan
weet dan dat je nooit uit onze gedachten zult gaan

Veel liefs
Je mama en papa