by anoniem
(Nederland)
Ramon's en Gabriella's gedichten
Een kindje verliezen doet zo een pijn
Het is nog maar zo heel erg klein
Een wondertje dat je is ontnomen
Nog voor dat het echt mocht komen
Voldragen maar dat maakte geen verschil
Want nu is het voor jullie zo intens kil
Een naam mag je kindje niet eens krijgen
Maar hier kan een mens toch niet over zwijgen
Een verlies van zo een wonderlijk kind
Dat je als ouders in de buik van de moeder al bemint
Laat een litteken achter in jullie hart
Veroorzaakt nu jullie intense smart
Geen woorden die dit leed kunnen verzachten
Niemand kon voorzien dat jullie dit konden verwachten
Het bedje van jullie kindje dat blijft leeg
Een muziekdoosje dat voortaan zweeg
Kleertjes hangen hulpeloos in de kast
Nooit zullen jullie weten hoe ze hadden gepast
Maar weet dat jullie kindje altijd bij jullie zal zijn
Als een engeltje zo lief en klein
Zodat de wond in jullie langzaam kan helen
Ik wens jullie sterkte en blijf jullie gevoel met elkaar delen
© Gabriëlla